ik vraag me altijd af waarom mensen zo graag een witte kerst willen... ze in een hallelujah stemming raken en helemaal lyrisch kunnen worden! is het omdat de wereld er dan even sprookjesachtig uiziet en alles (zeer) tijdelijk schoon, fris en maagdelijk wit is? wordt de feestvreugde er door verhoogd? worden we er vredelievender van?
wat is er zo idyllisch aan een witte wereld waar je doorheen moet ploegen, je auto uit moet graven en je glibberend en glijdend met koude handen en voeten je weg moet vervolgen?
ik kan maar één ding bedenken... en dat is dat het licht zo anders is zelfs in de nacht zou dit dan het licht in de duisternis zijn?
-------------------------olieverf op linnen 70x70 cm *
met kerstavond beginnen de 12 heilige nachten beginnend bij de nacht van 24 op 25 december tot aan driekoningen op 6 januari er zijn berekeningen van maanmaanden en zonnemaanden, die lopen niet synchroon maar laten een verschil zien van 12 nachten. die nachten zijn "over" , als een soort van extra tijd. tijd die in vroeger tijden werd besteed aan terugblikken en vooruitkijken, precies in het midden van deze dagen vieren wij Oud & Nieuw.
aan deze nachten worden bijzondere krachten toegekend... ja, als de hemel openstaat...! ik ben een goedgelovig mens, niet te verwarren met een gelovig mens... sinds jaren houd ik mij bewust bezig met de heilige nachten en maak ik er een projectje van. ik let op dat wat mij toevalt, op mijn dromen, schrijf en schilder gedurende deze nachten. het vraagt wat discipline tussen alle werkzaamheden en kerstdiners door maar het is altijd de moeite waard gebleken!
het is een tijd van concentratie en inspiratie, onderstaande video is al weer van even geleden. 12 schilderijen die terugkijken en vooruitblikken... je moet er even tijd voor nemen om ze te bekijken dus niet geschikt voor de snelle internetter. voor wie wel gaat kijken...laat je inspireren en wees je bewust van deze bijzondere tijd!
witte sneeuw ...............als een zachte deken .............................over het onvoltooide ..........................................dat smartelijk moet rijpen
................................olieverf op linnen 70x70 cm *
na een drukke werkdag net voor donker thuis... eigenlijk moe en helemaal geen zin meer om nog met de hond het bos in te gaan. maar goed, dan weet ik het wel...dan voel ik me de hele verdere dag schuldig dus toch maar mijn boskloffie aan en naar buiten. het schemert en er hangt zo'n kniehoge stille nevel boven het heideveldje dat midden in het bos ligt. ineens staat Pardoes stil, haar hele houding een en al alertheid...ik kijk dan graag even met haar mee. samen staan we oog in oog met een reetje, zo'n 15 meter van ons verwijderd. (geen camera bij me natuurlijk!) ree staat stil, wij ook Pardoes kijkt naar mij en met een handgebaar zeg ik haar naast me te komen, ze gaat braaf aan mijn voeten liggen en blijft naar me kijken... ik kijk de ree aan en de ree kijkt mij aan... niemand beweegt uiteindelijk draait het reetje zich om en stapt voorzichtig door het heideveld het dichte bos in. eenmaal uit het oog vervolgen wij onze weg door een donker wordend bos.
een bijzondere ontmoeting op een zomaar-dag als ik had toegegeven aan moeheid was deze ontmoeting aan mijn neus voorbij gegaan!
2e advent vandaag en dat vraagt om een passend schilderijtje.
de aartsengel Gabriël komt Maria de blijde boodschap brengen... zij is uitverkoren om de moeder van Gods zoon te zijn.
je zult maar uitverkoren zijn... je zult maar oog in oog staan met een enorme engel die je een blijde boodschap komt brengen hoe blij dan ook...ik geloof niet dat Maria ook maar iets gevraagd is. die onchristelijke gedachte zal wel ingegeven zijn door het denken van deze tijd waarin van ons verwacht wordt dat we keuzes maken. bewuste keuzes welteverstaan, keuzes waar je voor moet gaan staan en waarop je aangesproken kunt gaan worden.
je kunt overal voor kiezen, keuzevrijheid heet dat. met al die vrijheid wordt het maken van keuzes niet makkelijker. wikken en wegen, wel of niet, ja of nee, verantwoord of niet en zo kan ik nog een heel rijtje opnoemen. Maria had die keuze niet, zij stond voor een voldongen feit, ook niet makkelijk...
het woord 'advent' is afgeleid van het Latijn: adventus (= komst, er aan komen) en advenire (= naartoe komen). adveniren vind ik een prachtig woord! niet ergens naar toe gaan maar er naar toe komen... voor mij is advent een tijd van voorbereiding, van inkeer en een tijd van stilstaan bij... vanuit de christelijke traditie is het de voorbereiding op het kerstfeest. ik heb er mijn eigen traditie van gemaakt en die heeft niet zoveel met kerst te maken behalve dan dat ik gebruik maak van dezelfde kalendertijd, de donkere decemberdagen...
aankomst stille verwachting niet aflatende hoop als een glanzende belofte... komst
ik hou er een creatief bevorderende zuinigheid op na... (dat is dan ook mijn enige, geloof ik) als ik uitgeschilderd ben omdat ik even niet weet hoe ik verder moet...of ik heb opeens een ernstig tijdgebrek dan smeer ik de restjes verf die op mijn palet liggen met een paletmes uit op een doekje. lekker schrapen tot dat het palet weer glad is! is altijd leuk voor een ondergrondje want ik hou niet van een spierwit leeg doek. zo'n leeg doek is een drempel, een hobbel die ik elke keer weer moet nemen.
dat overbrengen van palet naar doek gaat razendsnel niet denken, niet miezen en muizen maar vlot en in één beweging verhuist de verf. palet schoon - doek ont-wit
---------------paletschilderijtje acryl op linnen 24x30 cm *
schilderen is voor mij een proces van vraag en antwoord, meestal begin ik zonder een vooropgesteld doel. ik ga aan de slag met een kleur of werk vanuit een gevoel... vooral vergeten wat je weet want weten staat het creatieve proces in de weg, weten ontneemt je elke vrijheid.
rood en blauw in een eerste opzet... er zijn van die onderhuidse universele associaties die zeggen dat blauw aan de bovenkant het best tot zijn recht lijkt te komen. ook deze ingebakken "waarheden" mogen weg...
blauw vraagt....rood antwoordt -hoe blauw moet het blauw zijn om het rood te kunnen (ver)dragen?-
rood vraagt en blauw antwoordt met een vorm
ik hou ervan om tijdens het schilderen mijn doek te keren, het zelfde schilderij krijgt een compleet andere uitstraling. boven wordt onder en onder wordt boven het lijkt zich binnenste buiten te keren... waarop er nieuwe vragen gesteld kunnen worden en ik nieuwe antwoorden kan vinden.
een samenvatting van een mytische liefdesgeschiedenis:
Een leven zonder Eurydice – Orpheus' gedachten lieten het niet toe. Hij greep zijn lier, sloeg de snaren aan en liet zijn verdriet tot de hemel doordringen. Tam en gedwee omringden de wilde dieren van het woud de zanger, de bomen hielden hun ruisen in.
Toen gebeurde er in de onderwereld iets uitzonderlijks, wat nog nooit was aanschouwd. De wezenloze schimmen luisterden naar de liefelijke klanken en weenden. Tantalus vergat naar het steeds terugwijkende water te buigen, de Danaïden lieten het vullen van het doorzeefde vat rusten en Sisypus zat op de steen die hij met vergeefse moeite tegen een berg moest optorsen. Het koningspaar was niet minder ontroerd en besloten Eurydice weer bij hem te verenigen, op een voorwaarde: Orpheus mocht niet naar zijn geliefde omkijken, voor ze het zonlicht bereikt hadden...
wie was St Maarten? als soldaat in dienst van de keizer kwam Martinus tijdens een koude winter een halfnaakte bedelaar tegen bij de poorten van Amiens. de bedelaar hief zijn armen op naar Martinus in een laatste poging iets te krijgen voordat de poorten zouden sluiten en hij een jammerlijke dood zou sterven. Martinus had geen geld voor de bedelaar maar wel een warme mantel, hij sneed zijn mantel met zijn zwaard doormidden. hij gaf de bedelaar de ene helft om zich warm te houden en hield zelf de andere helft.
Voor kinderen een avond om langs de deuren te gaan met hun lampionnetje, zingend en er voor zorgend dat hun lampje niet uitwaait door de wind en regen. St Maarten is een dag/nacht van licht en warmte, van delen en geven van even stilstaan bij de ander van geven van snoep en ander lekkers! maar ook van het delen van vriendschap, zorgen en emoties.
op veel afbeeldingen is de mantel van St Maarten dieprood gekleurd, zoals de mantel van St Nicolaas...
ik was eens in Mexico rond deze tijd van het jaar en viel daar met mijn neus in de boter. Allerzielen is daar een nationale feestdag en wordt ook als zodanig gevierd! alle kerken, bakkerijen, straatventers, kledingzaakjes, restaurantjes hangen vol met knipperende doodshoofdjes en wiebelende skeletten ... vaak in de favoriete kleuren knalroze en gifgroen. er wordt een feestmaal bereid om de doden te laten zien dat zij nog niet vergeten zijn en dat zij van harte uitgenodigd zijn om aan te schuiven. er is muziek en de graven worden versierd met attributen die de dood symboliseren, met lichtjes, drank en eten. men viert feest op het kerkhof!
voor mij was het een combinatie van carnaval en de kermis... zeg maar gerust een schok!
hier in Nederland gaat het feest van Allerzielen geruisloos voorbij, hooguit wordt er in katholieke kringen wat aandacht aan besteed. van een feest is geen sprake!...wat verse bloemen en nieuwe kaarsjes en dat is het dan wel.
wat niet is, kan komen wat ooit was, zal blijven bestaan
vandaag is het Allerheiligen. ik hou van die anker momenten in het jaar ze geven een geruststellende vastigheid. ik ben dol op verhalen over heiligen, ze zijn een bron van inspiratie!
St Antonius is één van mijn favoriete heiligen, ik ben nogal eens wat kwijt namelijk... dan roep ik Antonius aan: "Sint Antonis, beste vrind... maak dat ik mijn paarse sok vind" (of wat ik dan ook maar kwijt ben) geloof het of niet, ik vind hem altijd weer! niet vergeten een dankberichtje te sturen!
Sint Antonius van Padua, beschermheilige van:
de Franciscanen, verloren voorwerpen, (alleenstaande) vrouwen en kinderen, armen, bakkers, mijnwerkers, het huwelijk, reizigers, pelgrims en verliefden. Patroon tegen schipbreuk, de pest en koorts
Antonius-spreuk: -Is Sint-Antonius nat, dan drinkt de boer zich zat.- nou...proost dan maar!
ik werk nog wel eens 's nachts en dan bedoel ik niet schilderen (hoewel dat ook kan) maar dan bedoel ik het soort werk waar je je brood mee verdient. dan vertrek je in het donker en kom je in het donker ook weer thuis, als het licht is slaap je...
dat gehussel tussen waken en slapen doet iets met je, op z'n vriendelijkst gezegd raak je er van in de war.
toch heeft het ook altijd iets bijzonders... als ik vanuit de drukte de stilte in stap, mijn hoofd leeg heb kunnen maken als de vroege vogels zich hier laten horen dan beleef ik de stilte van de ontwakende dag mijn lijf is moe, mijn hoofd scherp en helder
even dacht ik deze herfst: ik woon in het verkeerde bos... hoewel ik dagelijks mijn bosschoenen aantrek voor een wandeling, was er geen rood-met-witte-stippen-paddestoel te vinden... maar gisteren kon ik mijn slag slaan! als kadootje kreeg ik er prachtig licht bij!
Pardoes vond dit clubje paddestoelen zeer snuffelwaardig!
* angst... hoe ziet dat eruit? hoe geef je vorm aan iets wat je niet echt kunt zien? maar wel heel wezenlijk is...en zijn bestaansrecht kan op eisen.
"Hier ben Ik", zegt Angst met zijn lange grijpvingers. ook al zie je hem niet, je voelt hem wel hij kan binnen no-time je keel dichtsnoeren
is angst hetzelfde als bang zijn? nee, dat denk ik niet ze zijn wel familie van elkaar ik herinner me een angstige bangigheid de angst van een klein meisje in het het donker... zij wist toch wel heel zeker dat er een enorm monster onder haar bedje lag, dat aan het praten was met de schimmen op de muur.
angst heeft meestal met angst voor verlies te maken... angst is onbeheersbaar, het kan heel snel groeien. ik moet altijd denken aan de titel van een boek "Niets te verliezen en toch bang" van Renate Rubinstein. geen idee meer waar het boek over gaat maar de titel is blijven hangen.
als ik aan het schilderen ben dan ben ik onbewust altijd op zoek naar harmonie, balans...zowel in de kleur als in de vorm. het moet "kloppen" in mijn gevoel. zodra er chaos ontstaat op mijn doek dan ga ik het bij elkaar brengen en rommel ik net zolang tot er een, voor mij, kloppend beeld staat. het zal wel met mijn gevoel van evenwicht te maken hebben.
het maken van mooie plaatjes is leuk...vooral omdat de mensen het leuk vinden! "niet mooi" is vaak "niet begrepen" omdat het geen aansluiting vindt bij de belevingswereld van de ander.
het bewust doorbreken van Mooi is een prettig avontuur! dan gaat het om de weg en niet om het resultaat
er zijn vele soorten netten:
visnet, vangnet, haarnet,
mandarijnennet, werknet...onee, netwerk
als het net zich heeft gesloten
dan is het de bedoeling dat de inhoud blijft waar het is...
soms zitten er mazen in het net
dat betekent vaak een gelukje
soms zit er een gat in het net
dan is het geen geluk
maar een ongewilde vrije val
met een harde afloop.
Blauwe ruis in mijn ziel en in mijn oren Ik wil het niet meer horen, maar het houdt nooit meer op Blauwe ruis, wat je had gaat nooit verloren Het wordt alleen maar harder en het houdt nooit meer op
als ik naar buiten kijk dan zie ik bomen
die staan daar onveranderlijk te zijn,
ik bedoel dat ze niet 's nachts van plaats verwisselen
omdat ze dan een beter uitzicht zouden hebben
of andere grond onder hun voeten willen voelen.
nee, ze staan daar te zijn.
toch zijn ze nooit hetzelfde, al kan dat wel eens zo lijken.
ze bewegen, waaien, verkleuren...
staan er in de winter wat bloot bij
het licht speelt met ze waardoor ze er ook weer anders uitzien
door beelden met muziek te omlijsten kun je iets toevoegen aan zowel het beeld als aan de muziek. rood verliest in deze video zijn vurigheid maar wint aan intensiteit. het wordt een gedragen rood in een geheel eigen sfeer.