Het minste licht en het meeste duister... dat brengt de dag van vandaag ons. We noemen het Midwinter.
Vanaf nu gaan de dagen weer lengen en dat is een hoopvolle gebeurtenis. Van oudsher wordt Midwinter gevierd door oude culturen en had het een mythische betekenis. Meer licht betekent uiteindelijk meer warmte en meer groei en dat is niet alleen iets om je op te verheugen maar is vooral ook noodzakelijk voor alles wat groeit en bloeit. Omdat er in donkere koude tijden weinig land te bewerken was kwamen mensen bij elkaar. Ze vertelden elkaar verhalen en vierden feest. Op het internet is veel te lezen over oude gebruiken en feesten. Zeker even doen!
Nu in deze donkere tijd, en dat neem ik letterlijk en figuurlijk, zitten we met z’n allen al maanden thuis. Als je geluk hebt ben je samen samen maar velen van ons zijn alleen en eenzaam sinds de lente, de zomer en de herfst. Nu op de kortste dag waarop de regen bleef regenen en er geen sprankje zon was te zien ben ik me bewust van dit kantelmoment in de tijd. Vandaag zou er een bijzondere constellatie aan de hemel te zien moeten zijn maar helaas door een dik wolkendek ... het magisch moment is voor ons niet te zien. Dat wil niet zeggen dat het niet gebeurt. Sinds 1623 was dit fenomeen voor het laatst te zien met het blote oog. Ergens las ik het volgende:’ ‘we maken ons op voor de kosmische kus van Jupiter en Saturnus.’ Prachtig toch? Hoe magisch wil je het hebben?
De link naar het kerstfeest is hiermee gemaakt en zo ook de stap naar de 12 heilige nachten (van Kerstavond tot Drie Koningen). Ondanks de bijzondere tijd waarin we nu leven maakt het voor de cirkel weer rond.
Later meer over de periode tussen Kerst en Drie Koningen
🎄
