gevraagd

soms wordt mij gevraagd een schilderij te maken.
zo was er een vrouw die dagelijks langs mijn huis kwam
en dan naar binnen keek...haar blik werd getrokken naar een groot schilderij dat vanaf het kleine straatje duidelijk zichtbaar was.

op een dag belde ze aan..." mag ik iets heel raars vragen? "
natuurlijk!
"ik kom hier elke dag langs en móet naar binnen kijken"
kom binnen!
na een heel verhaal kwam ze met de vraag:
"wil je een schilderij voor me maken?"

ik ben bij haar op bezoek geweest om "sfeer te proeven"
en heb het schilderij gemaakt.
ze was er dolblij mee!

een lieve vriendin stelde mij dezelfde vraag...
"wat zou je willen?"  was mijn wedervraag.
"nou, groot, kleur en à la joo"
een vrijbrief !!!
voor haar was het veel makkelijker, ik ken haar,
ik ken haar huis en gezin ...haar leven.

olieverf op linnen 80x120 cm

met zoveel plezier voor haar gemaakt!

*

troost

als ik troost kon zijn

dan gaf ik je

geurende kleuren

wolken van wit

en armen vol

zacht roze liefde

gouache gemengde techniek 20x25 cm

*

een belofte

in de nacht werd ik gewekt

door broos en breekbaar licht

in zachte, krachtige kleuren

een belofte zonder gezicht.

gouache + oliepastel op papier 30x30cm.

*

ruimte

ruimte is nodig

om te ademen, te leven

je kunt ruimte krijgen

maar ook geven of delen

soms moet je ruimte maken

als met één armbeweging je bureau schoonvegen

zodat er schone ruimte onstaat

als een welkom voor nieuwe dingen.

acryl op doek 30x40 cm    -verkocht-

*

valentijn

er bestaan verschillende heiligen met de naam Sint-Valentijn.
één was priester in Rome, een ander was bisschop van Terni.
beiden werden in de 3e eeuw ter dood gebracht...mogelijk gaat het hier om dezelfde Valentijn.

over Sint-Valentijn is geen enkel biografisch gegeven bekend.
in de achttiende eeuw werd geopperd dat het Valentijnsfeest op 14 februari is gesteld om het oude Lupercalia, een Romeins (en wellicht nog ouder) vruchtbaarheidsfeest te vervangen.
voor de Romeinen was dit destijds een belangrijk feest, gewijd aan de vruchtbaarheidsgod Lupercus.
het werd hoogstwaarschijnlijk gevierd in de buurt van de grotten waar Romulus en Remus, de stichters van Rome, waren opgevoed door wolven.

er zijn veel legendes over Valentijn die gaan over leven, lijden en martelaarsschap.
de romantische Valentijn zoals wij die nu kennen is voor het eerst opgetekend in 1382 door Geoffrey Chaucer

For this was on seynt Volantynys day
Whan euery bryd comyth there to chese his make

'Want dit was op Sint Valentijns dag
Als elke vogel zijn maatje komt kiezen'
 
dat past mij beter dan alle rood gekleurde etalages,
chemische rozen, harten en vreselijke kaarten!
 
fijne Valentijn!

bron: wikipedia

blaadjes

wat zou ik ze graag weer aan de bomen zien.

geduld...

geduld!

*

het lampenkapje

vroeger stond ik nog wel eens met mijn handeltje op kunstmarkten, best leuk en gezellig...zeker als het mooi weer is.
zo'n marktje heeft veel voorbereiding nodig, een kraampje huren bijvoorbeeld: kraampjes zijn gewild dus je mag van geluk spreken als je er eentje kunt huren.
dan moet je zorgen dat je werk er representatief uit ziet; ingelijst werk ziet er netjes uit dus naar de lijstenmaker, passepartoutjes snijden voor de werkjes op papier, ophangdraadjes aan de doekjes schroeven, kaartjes maken enz.

dan 's morgens in alle vroegte je handeltje in de auto, passen en meten natuurlijk en zorgen dat het heel en onbeschadigd op plaatst van bestemming komt.
vooral de thermoskan met koffie niet vergeten!
uitladen, weer sjouwen, kraampje aankleden, schilderijen uitstallen, prijs- en  titelkaartjes erbij want mensen willen vooral weten hoe het heet en hoe duur het is.
vol verwachting ga ik de dag in en wacht ik op de eerste bezoekers, de vroege mensen zijn vaak de echt geinteresseerden of zijn gewoon vroege vogels.

mensen lopen langs en kijken...
soms blijven ze staan om te kijken, vragen een visitekaartje en vervolgens hoor je nooit meer wat van ze.
(volgens mij zijn dat verzamelaars van kaartjes)
intussen is de koffie op,  heb je koude voeten en een zere rug van het staan.
dan zijn er nog de mensen die ooit ergens een leuke krea-cursus hebben gedaan en denken dat mijn schilderijen op hun commentaar zitten te wachten.
of, en dat vind ik pas echt erg, mensen die roepen: "ohhhhh en ahhhhhh" en vervolgens zeggen dat  het nét niet de kleur blauw van de gordijnen is...of  "het is eigenlijk 5 cm. te breed voor boven de bank, toch Huub?"

maar nu mijn lampenkapje

twee oudere dames komen gearmd richting mijn kraampje: "goedemiddag dames!"
ze beginnen een heel verhaal vol met ditjes en datjes...
opeens zegt een van de dames: " oh mevrouw wat heeft u een énig lampenkapje daar geschilderd!"
"euhhhh lampenkapje?"
"ja!  ik heb thuis precies zo'n lamp! zo met dat roze en paars..."
ze wilde het niet kopen want ze had al zo'n lamp.

sindsdien heet dit schilderijtje dus "het Lampenkapje"

*

stoffig verleden

*

Mijn moeder is mijn naam vergeten.

Mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?
Noem mij, bevestig mijn bestaan,

Laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.
Voor wie ik liefheb, wil ik heten.

Neeltje Maria Min

 
één van mijn lievelingsgedichtjes
passend bij een heel klein portretje
van lang geleden, héél lang geleden.
een beetje stoffig opgeslagen
tussen spulletjes van ook lang geleden.
 

*

voltooid!

het was een dynamisch proces

waarmee ik wil zeggen dat het van alles geweest is!

horizontaal is het een zee- en berglandschapje geweest...in die volgorde ook.

zonsondergangen, maanlicht, winter-en  zomerlandschappelijke taferelen.

maar ik hou niet zo van landschapjes, ook niet van fruitschalen en bloemenvazen trouwens.

er was teveel kleur, te mooi, te lief, te netjes, te braaf.

(jammer dat ik van al deze fases geen foto's heb gemaakt)

draaien en keren

zwart, wit en een likje aluminiumverf

(en een snufje rood laten zitten)

een standaardje

en klaar!

nu nog zonder titel en woorden,

die liggen te sudderen...

*