schilderen is voor mij een proces van vraag en antwoord, meestal begin ik zonder een vooropgesteld doel.
ik ga aan de slag met een kleur of werk vanuit een gevoel...
vooral vergeten wat je weet want weten staat het creatieve proces in de weg,
weten ontneemt je elke vrijheid.
rood en blauw in een eerste opzet...
er zijn van die onderhuidse universele associaties die zeggen dat blauw aan de bovenkant het best tot zijn recht lijkt te komen.
ook deze ingebakken "waarheden" mogen weg...
blauw vraagt....rood antwoordt
-hoe blauw moet het blauw zijn
om het rood te kunnen (ver)dragen?-
rood vraagt en blauw antwoordt met een vorm
ik hou ervan om tijdens het schilderen mijn doek te keren,
het zelfde schilderij krijgt een compleet andere uitstraling.
boven wordt onder en onder wordt boven
het lijkt zich binnenste buiten te keren...
waarop er nieuwe vragen gesteld kunnen worden
en ik nieuwe antwoorden kan vinden.
olieverf op linnen 60x80 cmof toch maar weer andersom???