Het is een rare tijd waarin we leven, we moeten op zoek gaan naar een nieuwe balans. Het is een tijd waarin ik het gevoel heb dat het hele leven onder de loep wordt genomen....we kunnen niet meer wegkijken of er een dekentje overheen doen.
Nu doen we dingen niet vanuit angst (we worden hoe dan ook tòch bang gemaakt) maar we zouden eigenlijk vanuit verantwoordelijkheid het leven anders moeten willen leven. Het wordt heel duidelijk dat het leven niet maakbaar is. Een dingetje ✵ dat we niet kunnen zien met ons blote oog regeert de wereld. Het schudt de boel op, zaait dood en verderf maar biedt ook kansen....al lijkt dat nu nog heel ver weg. Ik geloof daarin, ik Wil daarin geloven.
In mijn eigen leven is er door de lock down (geloof me, ik ben een goede kluizenaar) veel tijd om op onderzoek uit te gaan en te experimenteren en dat komt mijn creativiteit ten goede. Op onderzoek uitgaan klinkt alsof ik de wijde wereld in ga maar in feite zit ik tussen mijn potten en kwasten ☺︎. Er ontstaat een soort scheppingsdrang en dat is iets waar ik heel erg gelukkig van kan worden!
Deze 2 schilderingen zijn ook experimenten. Het gaat over het vinden van de juiste balans. Als er dissonanten zijn hoe los je dat dan op? Hoe vind je de harmonie in kleur en vorm? Waar begrens je, waar laat je los? Wanneer stop je? Wanneer is het genoeg? Is het luchtig of vast, transparant of ondoorzichtig? Kun je groot(s) werken in het klein of juist niet? Hoeveel ruimte heb je nodig? Waar mag je ’shinen’ en waar ga je op in de menigte?
Heel veel vragen zijn er te stellen, vragen die je 1 op 1 kunt 'copy pasten' naar je dagelijks bestaan.
Dat is best bijzonder toch?
♡