midzomer

detail van een schilderij

nu de zon de dag heeft rondgedraaid

en halfverzonken hangt achter beken

en kreken, ligt luiheid languit te liggen

aan de oevers van de avond,

wij drinken Reimse wijn en zijn

en worden dronken bij het lonken naar

lome koeien vlekkend in de wei nabij,

wij vieren midzomer op het geroekoe

van fuivende duiven terwijl een karekiet

krassend zijn biezen pakt in het riet

na elk geluid trekt schemerlicht mousserend

schaduwen over onze huid, wij geven niet

om lauwe nachtgeuren, dichters en dromers

weten dat geen kruid is opgewassen

tegen het parfum van midzomers

gedicht: Marleen De Smet

*

het is een kantelmoment in de tijd

waarin de volheid van licht en kleur het maximale bereikt

geluidloos neigen we weer richting het lengen van de nachten...

*