waarin het nieuwe nog niet helemaal is gevormd
maar het oude zijn vorm al aan het verliezen is...
dat geeft stof tot nadenken!
al mijmerend keek ik naar buiten waar de schemer sneller lijkt te vallen dan ooit,
binnen een half uur is het donker in het bos.
wanneer mijmers ongestoord hun gang kunnen gaan
dan gaat het denken snel
het ene beeld na het andere in een rap tempo...als een kaleidoscoop.
ik hoef er niet eens voor met mijn ogen te knipperen.
dit soort momenten zijn vaak een bron van inspiratie
de buitenwereld lijkt stil te staan
de binnenwereld is vol en beweeglijk.
er schoof mij een schilderij van Georg Baselitz voor ogen.
hij schildert op-zijn-kop-dingen
(ik heb ooit voor een presentatie zijn werk gekopieerd)
kopie schilderij Baselitz acryl 60x80 cm
het werkt vervreemdend om op zijn kop te schilderen...
telkens had ik de neiging om het werk om te draaien om te kijken of ik het wel goed deed.
steeds duidelijker werd de gedachte:
"vergeet wat je weet en doe wat je ziet"
citaat:
Vanaf 1969 begon Baselitz consequent de motieven om te keren. Het werd zijn beeldmerk. Het trekt de voorstelling naar de achtergrond en geeft ruimte aan de schilderkunstige kwaliteiten. Tenslotte, zegt Baselitz, bevat een kunstwerk geen informatie die de toeschouwer tot zich moet (of kan) nemen, zoals gevoelens of ideeën, en geeft het geen beeld van de realiteit: het werk is zelf de realiteit. De waarde ervan ligt in het ernaar kijken. Het vraagt niet om interpretatie, maar om gedetailleerde beleving
terug naar ontheemd...
het vraagt niet om interpretatie maar om de gedetailleerde beleving
het zit wel goed met die beleving!
[ik heb het druk met doen en denken, weinig tijd om te schilderen, een computer die niet doet wat ik wil, tot overmaat van ramp een ontoegankelijk blogaccount ??? vandaar wat minder blogjes deze dagen]
*
*
Wat bijzonder ( en leuk!) Ook ik leg mijn werk 'tijdens' soms in allerlei posities neer of op de ezel.
BeantwoordenVerwijderentja ik schilder niet maar mijn man schilderde eerder wel.Soms heb je tijden dat je niet schildert of schrijft.Maar ik vind het wel interresant iets op de kop.Netzoals je leven hals over kop soms kan gaan.Je ziet dan alles heel anders als daarvoor.
BeantwoordenVerwijderenLieve Joo, ja soms lijkt het leven even te 'verwaaien' en zie je bijna niet waarheen de uren zich reppen. Je mee laten voeren op de schimmen van de tijd is dan het enige dat er te doen valt. Het lijkt me dat de winter daar bij uitstek geschikt voor is;
BeantwoordenVerwijderenaf en toe de wereld even ondersteboven bekijken, zodat oordelen totaal zinloos lijkt, referenties wegvallen en je als een kind vorm en kleur kunt hérontdekken. Maar dat houden we niet lang vol, voordat je het weet komt alles weer op zijn pootjes terecht.
Dankjewel dat je zomaar bij 'mrietje' langs kwam, het is altijd een fijn moment je langs te zien komen, ik zie je graag en ik houd van je eenvoud.
'De hand' van Kate Kollwitz vind ik ontroerend. Kollwitz is altijd ontroerend - altijd eerlijk, soms ruw en doorleefd tot op het bot - je moet er tegen kunnen, het vraagt moed om haar te begrijpen, maar haar werk geeft je evenredig veel kracht terug.