dochter blij, moeder blij
met het papiertje van het CBR moet je dan de volgende dag naar het gemeentehuis, dat mag niet op dezelfde dag want het CBR heeft tijd nodig om het van de ene computer naar de andere te sturen.
eenmaal bij het gemeentehuis krijg je te horen dat het minimaal 5 werkdagen duurt voordat je het rijbewijs kunt ophalen.
daar zit altijd een weekend in waarop er niet gewerkt wordt dus voor je het weet ben je een week verder.
vanzelfsprekend mag je in die periode niet achter het stuur.
geduld is een schone zaak...
het kan toch niet waar zijn dat het een week duurt om een roze papiertje van een plastic laagje te voorzien (waarvoor je dan ook nog 50 euro in de loketlade mag deponeren)
na 3 dagen bel ik met de service desk van het gemeentehuis...
met een verveelde stem neemt de gemeentedame de telefoon aan
"goedemorgen mevrouw", zeg ik opgewekt, "kunt u voor mij achterhalen of het rijbewijs van mijn dochter al binnen is?"
"nee", zegt ze en het blijft vervolgens stil aan de andere kant.
"ik spreek toch met de service desk van het gemeentehuis?"
"mevrouw", zegt ze zeer geirriteerd, "u mág niet bellen over het ophalen van documenten"
"pardon?"
even denk ik erover om net zo snibbig te doen als zij maar ik doe een beroep op haar klantvriendelijkheid.
ik kom haar tegemoet door te zeggen dat ik begrip heb voor haar werkzaamheden enz.(bla bla bla) en dat ik het zeer op prijs zou stellen als ze even wil kijken.
ik hoor een diepe zucht en ze zegt "wat is de naam?'
en ja hoor!!! het rijbewijs ligt klaar om afgehaald te worden.
snel in de auto (ze zijn maar een paar uur per dag open...)en naar het volgende dorp gereden waar ons gemeentehuis staat sinds de gemeentelijke herindeling.
daar hoorden we dat het er gisteren ook al lag...
weer buiten maakt ze een dansje en ik geef haar de sleutels
"en nu?" vraagt ze
"nou, rij maar naar Utrecht via de snelweg"
afgeslagen motor, loeiende koppeling, mijn voet een paar keer op rem -die er niet zat- maar verder ging het fantastisch!
en zo kwamen onverwacht terecht bij een groot tuincentrum waar we midden in een glitterende kerstshow vielen...(ik ben nog bezig met het verwerken van de herfst)
kerstballen in alle soorten en kleuren, lichtjes, dozen vol van die vreselijke lichtslangen, knipperende rendieren en schuddebuikende kerstmannen.
mooie engelen (daar heb ik een zwak voor) heb ik niet gezien.
Paul Klee
"doe je voorzichtig?"
"jaaaaaaaa mam"
een diepe zucht van opluchting als ik haar hoor thuiskomen
stralend en wel!
"ging het goed?"
"ja hoor, alleen....ik stond voor het stoplicht en dacht: ze zien me geloof ik niet...ik was de lichten vergeten aan te doen..."
ik hoop dat er een engel op haar schouder zit...
*
Een voorzichtige glimlach vanuit Gouda...
BeantwoordenVerwijderenJolan,
BeantwoordenVerwijderengeweldig en gefeliciteerd! De opluchting, die je als ouder kunt voelen in deze is veel groter dan het roze papiertje doet vermoeden.
Ik voel met je verhaal mee! Hulde voor je 'verbeelding'.
ffffewww ik hoop ook dat ze het gezelschap van een engel heeft, maar dat zal wel, iedereen heeft zo'n zorgzaam engeltje
BeantwoordenVerwijderenhahaha gewèldig geschreven! enne.. die engel is er al hoor.. als ze thuis komt slaakt die opgelucht een diepe zucht!
BeantwoordenVerwijderen