Auguste Rodin en Camille Claudel
zij waren elkaars tijdgenoten
elkaars muze en geliefden
kunstenaars, beeldhouwers
zij waren elkaars gelijken in de uitersten.
Allebei hebben zij een oude vrouw in steen tot leven doen komen
Rodin ziet haar door zijn ogen
de pose van een jonge vrouw in een oud lichaam
de vloeiende lijnen geven de uiterlijke schoonheid weer
de gratie, de vorm, het beeld
de ronde schouders en het neergebogen hoofd
geven een zacht lijden weer
lijden tot kunst verheven
Claudel kijkt met haar handen
het opgeheven hoofd laat kwetsbaarheid zien
een hartekreet is zichtbaar gemaakt
emotie in de steen
de huid lijkt te schrijnen
de binnenkant wordt buitenkant
haar lijden heeft geen schoonheid
maar is bittere smart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Fijn dat je de moeite hebt genomen om een reactie achter te laten!