maandag 24 maart 2014

Voorbereiden

Mijn kunstzinnige leven staat op een laag pitje en dat pitje voel ik de hele tijd, als een blaar op je voet of een splinter in je vinger. Soms word ik een beetje geholpen zoals deze week. Ik kreeg de vraag of ik een schilderij wilde maken…modern, een beetje abstract, zwart, wit en een beetje rood. Vage opdracht maar wel een fijne!
Als ik iets voor iemand ga maken dan is de voorbereiding van extra belang is mijn ervaring, vooral als het een „vage” opdracht is. Vaag wil ook zeggen dat ik alle vrijheid heb!
Het begint met een gesprek, een bezoek aan huis waar het komt te hangen om te proeven welke smaken er passen.
Wat moet er komen, welke plek, hoe is het licht? Wat zie ik, wat hoor ik? 

Het doek wordt gekocht samen met de nieuwe potten/tubes verf, welke kleuren heb ik nodig, welke ga ik met elkaar mengen om tot persoonlijke kleuren te komen.
Dan, eenmaal in het atelier staat het doek op de ezel en ga ik prepareren…wat zoveel wil zeggen als voorbereiden. Het voor bereiden is de basis van je schilderij en bepaalt het eindresultaat.

De eerste stap is het gronden van het doek…een basis van witte (of zwarte) verf. Dat kun je even snel doen, hup! laag wit er over en klaar…
Maar zo werkt het niet, het is geen deur die je in de grondverf zet! Het is voorwaarde- scheppend.
Het gronden van een doek maakt stil en geeft de ruimte om te doen wat gedaan moet moet worden. Het is belangrijk om met het wit te schilderen alsof je een meesterwerk gaat maken, 4 lagen wit is geen uitzondering. Het lijkt zo niks dat wit maar het is heel belangrijk!
Het vraagt aandacht en betrokkenheid om de wortels van een schilderij te maken.


Het volgende wat mee helpt om tot een mooi eindresultaat te komen is de tijd, ofwel de tijdsdruk.
Ik hou van een dead-line…het geeft me dat trechter-gevoel dat ik nodig heb om in een flow te komen. Inspiratie klinkt altijd leuk maar het ontstaat pas als je aan het werk bent!
Het is de stok achter de deur en de schop onder mijn kont die het uiterste uit mijzelf halen.


Aan het werk dus! 





wordt vervolgd!



*

vrijdag 21 maart 2014

Lente!

Het was een winter van niks...wat ik helemaal niet erg vond
en hij is weer voorbij!

Leve de Lente! 







*

woensdag 19 maart 2014

Pasen

Het is nog geen Pasen maar het is opvallend hoeveel mensen mij weten te vinden als het om „Paas-afbeeldingen” gaat! Veel verzoekjes om afbeeldingen te gebruiken komen via mijn blog of rechtstreeks in mijn mailbox. Het is voor mij bijzonder om te weten dat er straks heel veel mensen een boekje, een kaart of een partituur in handen hebben waarop mijn schilderijen staan afgebeeld. Zo gaan ze heel stilletjes de wereld in!

Goede Vrijdag 
aquarel sluiertechniek 50x70 cm.





*

maandag 17 maart 2014

mist

Zo’n mistige vroege vrije ochtend 
waarop je de overkant niet kunt zien
Zo’n ochtend waarop de wereld 
stil en klein is...

ik hou er van! 








*

zondag 16 maart 2014

Zing!

Er zijn zo van die tijden dat dit liedje in mijn hoofd zit...



Voor je het weet zing je weer!

ik weet zeker dat je het de rest van de dag loopt te neuriën :-)



*

dinsdag 11 maart 2014

Pardoes




13 jaar lang was zij mijn beste vriend, mijn maatje door dik en dun...waar ik was, was zij.
Altijd waakzaam en alert, we begrepen elkaar woordloos. Hoewel ik heel verdrietig ben kijk ik dankbaar terug op een mooie lange tijd samen. Het was liefde op het eerste gezicht toen ik haar voor het eerst zag. Ze was een week of twee oud, oogjes net open en met 8 weken namen we haar mee naar huis. Wat een feest!

Een pup opvoeden kost veel tijd en is intensief,  zeker als het een leergierige en slimme hond is.
Alle moeite en tijd werden ruimschoots beloond. Ze werd een vrolijke, speelse en vooral erg lieve hond. Met andere  honden had ze niet zoveel, ze was helemaal gericht op het gezin, op mij.

Het blijft voor mij bijzonder om te ervaren hoe je een zo’n sterke band op kunt bouwen met een hond, hoe je deel van elkaars leven wordt voor een tijd. Altijd het volste vertrouwen in mij, altijd blij als ik weer thuis kom....kwispelend, springend en blaffend...
In de avond in diepe rust aan mijn voeten, af en toe een oogje open om te kijken of ik er nog wel ben.

Geen lange wandelingen meer,  geen tikkende hondenpootjes meer op de vloer, geen waakzaam geblaf meer, geen snuit meer die tegen mijn been aan duwt...

Nee, het valt niet mee om te wennen aan de stilte die ze achterlaat...

Dag lieve Pardoes, ik ga je enorm missen




*

zondag 2 maart 2014

Carnaval


Het is weer Carnaval en ik heb een „ouwetje” uit mijn foto-schildermappen gehaald.
Ik, als mens van boven de rivieren, begrijp niets van Carnaval...het is ook waarschijnlijk niet iets om te begrijpen maar vooral om te doen. Zelfs dat Doen heeft mij nooit over de streep kunnen trekken en ik heb echt mijn best gedaan hoor! Gevierd in Oldenzaal (daar kunnen ze er ook wat van!) en in Maastricht. Daarna heb ik het opgeven. Carnaval is niks voor mij.

Mijn dochter is dit weekend ook afgedaald naar Maastricht en ik was reuze benieuwd naar haar ervaringen. Kreeg vanavond een berichtje van haar: Ik rij vanavond naar huis hoor, heb het wel gezien hier.

Volgens mij moet je met een carnaval-gen geboren worden...die worden hier niet uitgedeeld in het midden/noorden denk ik.

Ik wens alle feestvierders een fijn carnaval!



*