vrijdag 5 februari 2010

stoffig verleden

*

Mijn moeder is mijn naam vergeten.
Mijn kind weet nog niet hoe ik heet.
Hoe moet ik mij geborgen weten?
Noem mij, bevestig mijn bestaan,

Laat mijn naam zijn als een keten.
Noem mij, noem mij, spreek mij aan,
o, noem mij bij mijn diepste naam.
Voor wie ik liefheb, wil ik heten.

Neeltje Maria Min

 
één van mijn lievelingsgedichtjes
passend bij een heel klein portretje
van lang geleden, héél lang geleden.
een beetje stoffig opgeslagen
tussen spulletjes van ook lang geleden.
 























*

3 opmerkingen:

  1. Je werk bekijken blijft me inspireren..
    Vooral ook hoe je met kleuren werkt.
    ( Stoffige tonen in dit geval, hihi)
    Fijn als je dat kunt delen.
    Groetjes.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Was je naam heus niet vergeten, hoor.
    Het probleem is dat ik zo onder de indruk raak van je werk, dat ik de woorden niet meer vindt om er iets zinnigs over te zeggen. Nu ja, behalve dan mooi, prachtig en een aantal synoniemen. Maar dat weet je zelf natuurlijk ook.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @ walter: fijn dat inspireren!
    ja, ik hou wel van stoffige tintjes

    @ will-Art: soms maak ik iets waarvan ik denk: ja, dit is goed! dat komt minder vaak voor dan je denkt dus alle synoniemen geven glans!
    dank je!

    BeantwoordenVerwijderen

Fijn dat je de moeite hebt genomen om een reactie achter te laten!